پایندگی

روزهای آخریست که در وطن خویش -غریب- هستم.

این «روزهای آخر» عجب باری دارد و عجب کشی می آید ... در همه جای زندگی. 

وقتی به مدرسه می روی و دیگر نمی روی. به دانشگاه. به سفر. روزهای آخر جنگ. روهای آخر یک جنبش. روزهای آخر مجردی، روزهای آخر یک دوستی، روزهای آخر یک کار، یک شغل، یک هویت ...

و این است بهانه ی زنده ماندن. عکس آنچه فکر می کنیم...